ေသာတာပန္ ကို နားျဖင့္ပန္ဆင္(ၾကားနာ) ၍ျဖစ္ေသာ ေလးခုေျမာက္ ေအာက္ဆံုး တမဂ္ တဖိုလ္ရ အရိယာ ဟုဆိုရေပမည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေလးအသေခၤ်ျဖည့္က်င့္ေသာပါရမီျဖင့္ ေဗာဓိပင္ရင္းေအာက္တြင္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ေတာ္မူသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ေတာ္မူသည့္ အခ်ိန္ထိ သံဃာ မေပၚေသးေခ်။ ပဥၥ၀ဂၢီီ ငါးပါးတို႔အား ဓမၼာစၾကၤာတရားဦးေဟာမွသာ သံဃာေပၚလာေပသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္မွ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံေပသည္။ ပထမဦးစြာ အရွင္ေကာ႑ည သည္ ရဟန္းအျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာင္းခံသည္။ အရွင္ေကာ႑ညသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားအဆံုးတြင္ ေသာတာပန္တည္၏။ ပထမဦးဆံုးေသာ အရိယာသံဃာသည္ အရင္ေကာ႑ညျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရား မယ္ေတာ္မာယာ၀မ္းတြင္း တြင္ေနစဥ္ကပင္လွ်င္ ဘုရားစင္စစ္ဧကန္ျဖစ္ရမည္ဟု နိမိတ္ဖတ္ေတာ္မူသည္။ ေရွးရဟန္းမ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ခႏၵာညဏ္လွည့္ ျမတ္စြာဘုရား တရားတစ္ပုဒ္ဆံုးသည္ႏွင့္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ အရတၱဖိုလ္ တည္ကုန္၏။ ပါရမီအားရင့္သန္သူမ်ားျဖစ္ေပသည္။ ပါရမီအားနည္းေသာ အနာထပိဏ္သူေဌးသည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ နီးကပ္စြာ၊ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာေနထိုင္သူျဖစ္ေသာ္လည္းပဲ ထိုစဥ္က ပါရမီညဏ္ အားနည္းသူျဖစ္သည့္အတြက္ ေသာပန္ႏွင့္သာ အနိစၥေရာက္ေလသည္။ ေသာတာပန္ ပုဂၢိဳလ္သည္ တစ္မဂ္တစ္ဖုိလ္ ရရွိထားသူျဖစ္ေပသည္။ အပါယ္တံခါးပိတ္ေသာသူလည္းျဖစ္သည္။ သကၠာယဒိဌိေခၚ ငါစြဲ အတၱစြဲ၊ ယံုးမွားသံသယ ကင္းေသာသူလည္းျဖစ္ေပသည္။ ခုႏွစ္ဘ၀သာ က်န္ေသာ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္ေပသည္။
ယခုဘ၀ ေသာတာပန္ ဧကန္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သာသနာေတာ္ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ထားခဲ့ပါ သည္။ ဘာေၾကာင့္ထားခဲ့သနည္း အရိယာသံဃာမ်ားက်န္ေသး၍ ျဖစ္ပါသည္။ လူအရိယာ၊ ရဟန္းအရိယာ မ်ားက်န္ေနေသး၍ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သၾကားမင္းသာသနာမဟုတ္ပါ။ သိၾကားမင္းက ေစာင့္ေလွ်ာက္ေသာေၾကာင့္ေျပာဆိုၾကျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ယခုႏွစ္ ၅၀၀ သည္၀ိမုတၱိ သာသနာျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္မ်ား ကြယ္ေျပာက္သြားႏိုင္သည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း.. ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား တိုးတက္လာလွ်င္ ေလာကသဘာ၀အရ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ျမဲျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ရိပ္သာမ်ားတြင္ နည္းနာခံ ေလးနက္စြာ အားထုတ္ပါက ရုပ္နာမ္ျမင္ေသာ ညဏ္ (နာမရူပပရိေစၦဒညဏ္)၊ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ေသာ ညဏ္ (သစၥယာပရိဂၢဟညဏ္)၊ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆင္ျခင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေသာ (ဥဒၵယဘယညဏ္) ၎ညဏ္မ်ားသည္ ယခုဘ၀တြင္းရႏိုင္ပါေသးသည္။ ထိုထက္ထိုးထြင္း ထက္ျမက္ပါက တထိုင္းတည္းနဲ႔ပင္လွ်င္ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ကစ၍ ေလးမဂ္ေလးဖိုလ္ထိရႏိုင္ပါသည္။ မည္သူမွ ပါရမီ ကိုမျမင္ႏိုင္ပါ။ ဥဒၵယဘယညဏ္ ကိုပိုင္စြာသိလွ်င္ အားထုတ္ဆဲ(က်မ္းဂန္မ်ားတြင္) စူဠေသာတာပန္ဟု ဆိုထားေပသည္။ ထိုသူသည္လည္း သီလလံုၿခံဳပါက အပါယ္မလားပဲ ေရွးဆက္ မဂ္ရနိုင္ပါသည္။ ဆုႀကီးပန္ျဖစ္မည္ဆိုပါက ဥဒၵယဘယညဏ္ အထက္ဆက္မတက္ပဲ ေရွးဘ၀မ်ားတြင္မွာမွ မဂ္ရနိုင္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားသည္သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့၍ ညဏ္တရားေတာ္မ်ားျဖစ္သည္။ ။
တစ္ခုခုလိုခဲ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အပစ္သာ (က်င့္သိ၀ိပသနာ)
ယခုဘ၀ ေသာတာပန္ ဧကန္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သာသနာေတာ္ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ထားခဲ့ပါ သည္။ ဘာေၾကာင့္ထားခဲ့သနည္း အရိယာသံဃာမ်ားက်န္ေသး၍ ျဖစ္ပါသည္။ လူအရိယာ၊ ရဟန္းအရိယာ မ်ားက်န္ေနေသး၍ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သၾကားမင္းသာသနာမဟုတ္ပါ။ သိၾကားမင္းက ေစာင့္ေလွ်ာက္ေသာေၾကာင့္ေျပာဆိုၾကျခင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ ယခုႏွစ္ ၅၀၀ သည္၀ိမုတၱိ သာသနာျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္မ်ား ကြယ္ေျပာက္သြားႏိုင္သည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း.. ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား တိုးတက္လာလွ်င္ ေလာကသဘာ၀အရ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ျမဲျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ရိပ္သာမ်ားတြင္ နည္းနာခံ ေလးနက္စြာ အားထုတ္ပါက ရုပ္နာမ္ျမင္ေသာ ညဏ္ (နာမရူပပရိေစၦဒညဏ္)၊ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ေသာ ညဏ္ (သစၥယာပရိဂၢဟညဏ္)၊ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆင္ျခင္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေသာ (ဥဒၵယဘယညဏ္) ၎ညဏ္မ်ားသည္ ယခုဘ၀တြင္းရႏိုင္ပါေသးသည္။ ထိုထက္ထိုးထြင္း ထက္ျမက္ပါက တထိုင္းတည္းနဲ႔ပင္လွ်င္ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ကစ၍ ေလးမဂ္ေလးဖိုလ္ထိရႏိုင္ပါသည္။ မည္သူမွ ပါရမီ ကိုမျမင္ႏိုင္ပါ။ ဥဒၵယဘယညဏ္ ကိုပိုင္စြာသိလွ်င္ အားထုတ္ဆဲ(က်မ္းဂန္မ်ားတြင္) စူဠေသာတာပန္ဟု ဆိုထားေပသည္။ ထိုသူသည္လည္း သီလလံုၿခံဳပါက အပါယ္မလားပဲ ေရွးဆက္ မဂ္ရနိုင္ပါသည္။ ဆုႀကီးပန္ျဖစ္မည္ဆိုပါက ဥဒၵယဘယညဏ္ အထက္ဆက္မတက္ပဲ ေရွးဘ၀မ်ားတြင္မွာမွ မဂ္ရနိုင္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားသည္သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့၍ ညဏ္တရားေတာ္မ်ားျဖစ္သည္။ ။
တစ္ခုခုလိုခဲ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အပစ္သာ (က်င့္သိ၀ိပသနာ)
ဗုဒၶဂုဏံ အဟံ ၀ႏၵာမိ ၊ ဓမၼဂုဏံ အဟံ ၀ႏၵာမိ၊ သံဃ ဂုဏံ အဟံ ၀ႏၵာမိ
