Subscribe Twitter

Monday, October 18, 2010

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ၀ိပႆနာ - ၂

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ


ပံုေတာ္ Google မွ

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔ကေျပာခဲ့သလို ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္မည့္သူမ်ားသည္ ကိုယ္ႏႈတ္စင္ၾကယ္မႈ (သီလ၀ိသုဒၶိ)၊ စိတ္ႏုလံုးစင္ၾကယ္မႈ(စိတၱ၀ိသုဒၶိ)၊ တို႔ကိုထူေထာင္ၿပီးေနာက္ နာမ္ရုပ္ကို သိမႈ(ဒိဌိ၀ိသုဒၶိ) ႏွင့္ နာမ္ရုပ္တို႔၏ အေၾကာင္းကိုသိမႈ(ကခၤါ၀ိတရဏ၀ိသုဒၶိ) တို႔ကိုထူးထာင္ရမည္။ ေနာက္အားထုတ္ရပါတယ္။ ပါဠိလို အာနာပါန ထြက္ေလ၀င္ေလကုိ စမွတ္ေပါ့။ ဘယ္လိုမွတ္မွတ္ အဓိကကသမာဓိရဖို႔ပါ။ ထြက္ေလ၀င္ေလ မမွတ္တတ္ရင္လည္း၊ စိတၱာႏုပႆနာနည္းအရ အာရံု(၆) ပါးတြင္ထင္လာေသာ (မ်က္စိ၊နား၊ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ကိုယ္၊ စိတ္) ေပၚတာေလးေတြကိုမွတ္ေပါ့။ ဒီတြင္မ်က္စိသည္မွိတ္ထားပါ၍ အာရံုတစ္ပါးေလ်ာ့သြားရတယ္။ လွ်ာသည္လည္း ထိုင္တရားမွတ္ေနစဥ္အတြင္း စားသံုးမႈမရွိသျဖင့္ အာရံုတစ္ပါးေလ်ာ့သြားျပန္သည္။ က်န္ေသာအာရံု ေလးပါးကိုသာ သတိစိုက္မွတ္ပါ။ ၀ိပႆနာတရားတြင္ သတိသည္အလြန္ အေရးႀကီးေသာ အပိုင္းျဖစ္တယ္။ သတိျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ ကိုေစာင့္ၾကည့္ရႈရေသာနည္းျဖစ္လို႔ သတိပိုသည္မရွိပါ။
၀ိပႆနာတရားအားထုတ္သူမ်ားသည္ ေအာက္ပါ အဆင့္ေလးေတြကိုေတာ့ ျပည့္စံုသင့့္သည္-
(၁) သီလ ရွိျခင္း (ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါး ၊ ဆယ္ပါး) စသည့္သီလ ငါးပါးဆိုလည္းလံုေလာက္ပါတယ္။
(၂) သမာဓိရွိျခင္း (တည္ၾကည္စြာ အာယံုေနာက္မေနပဲ စိတ္ၾကည္လင္ေနသာအခ်ိန္)
(၃) ဒိဌိကင္းျခင္း (လံုး၀ယံုၾကည္သက္၀င္ရမည္)
(၄) ၀ိစိကိစၦာကင္းျခင္း (ယံုမွားသံသယမရွိေစရပါ-တရားထူးသည္ရွိကိုရွိသည္စိတ္ျဖင့္အားထုတ္ရမည္)
           ဤေနရာတြင္သမာဓိသည္ ခဏိက သမာဓိသာလိုအပ္ပါသည္။ ၀ိပႆနာ အဆင့္ကူးရာတြင္ သမာဓိ လြန္ကဲ၍မရပါ။ မလိုအပ္ေပ။ ၀င္ေလထြက္ေလကို စမွတ္အားထုတ္ေသာသူသည္ ၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် ေလ၀င္ထြက္ တို-ရွည္ ကိုသိလာမည္။ ေနာက္ကူးေျပာင္း၍ ဒြာရ (၆) ပါးတြင္ထင္လာေသာ ဒုကၡ၊ သုခ ေ၀ဒနာ ေတြကိုျပန္မွတ္ (စိတၱာႏုပႆနာနည္းအရ)၊ ကာယာႏုပႆနာနည္းအရ ကိုယ္တြင္ ထင္လာေသာ ပူ၊ ေအး၊ လႈပ္၊ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ (၅) မ်ိဳးကိုေျပာင္းမွတ္ေနရမည္။ ဒါမွ၀ိပႆနာ ဘက္ကူးေျပာင္းမွာ ျဖစ္တယ္။ ေလ၀င္ေလထြက္ မွတ္တာၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ် သမာဓိအားေကာင္းလာသည္ေသာ္ ၀ိပႆနာဘက္ မေျပာင္း ပါကစ်န္ အဆင့္သို႔ေရာက္သြားေပမည္။ ေျပာင္းမွသာ၀ိပႆနာဘက္ေရာက္မည္။ နာမ္ ရုပ္ ကိုေသခ်ာကြဲျပားစြာသိေသာဉာဏ္ (နာမရူပပရိေစၦဒဉာဏ္) ေရာက္မွာသာ ဘ၀ေနာင္ေရးစိတ္ခ်ရေပမည္။  ပညတ္ပရမတ္
ပညတ္အေၾကာင္း ပရမတ္ ကို အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ၀ိသုဒၵိမဂ္ ျမန္မာျပန္စာအုတ္ထဲမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ပညတ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ရွိတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ အမွန္တကယ္မရွိေသာ အရာကိုပညတ္ဟုခၚသည္။

ဥပမာ ဇြန္းကို ခတ္စရာလို႔ေခၚလည္းရတယ္။ ေမြးကာစ ခေလးတစ္ေယာက္ကို ေမာင္ဘ၊ အသားမဲပါက ေမာင္မဲ၊ အသားျဖဴပါက ေမာင္ျဖဴ ေပးသလို အဲဒါေတြဟာပညတ္ေတြပါပဲ။  ဒီထက္ရွင္း ေအာင္ကၽြန္ေတာ္ မေျပာျပတတ္ပါ။ ပညတ္ပရမတ္ကြဲလွ်င္ အတၱ အနတၱ ေသခ်ာသိပါၿပီ။ ရုပ္-နာမ္ကြဲပါၿပီ။ ရုပ္ နာမ္ကြဲ လွ်င္ နိဗၸာန္ သို႔ေရာက္ဖို႔မေ၀းေတာ့ၿပီ။

ပရမတ္ဆိုတာ  အမွန္တကယ္မရွိဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ အမွန္တကယ္ရွိေသာအရာကိုေခၚ ပါသည္။

ပရမတ္ၾကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားေဟာ တရားေတာ္မ်ားကို ပိုင္းျခားသိေသာအသိပင္ျဖစ္သည္။ နာမ္ ရုပ္ကြဲျပားေသာ ဉာဏ္ နာမရူပရိေတၦဒဉာဏ္ကဲ့သိုေသာ ဉာဏ္၊ ထိုထက္ပိုသိေသာ ဉာဏ္မ်ားကို က်င့္သိျဖစ္ရရွိ သိရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ကြဲအံုးမွ။ ဒါေတာင္ ဘ၀ကူးရာတြင္ ျဖစ္ပ်က္ သိမွ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ကူးေျပာင္းပါက (ေမာဟ) ျဖစ္လို႔ အပါယ္ေရာက္ မည္မွာမလြဲေပ။ ပိုၿပီးစိတ္ခ်ရေသာ အေၾကာင္းကိုသိေသာဉာဏ္ (ပစၥယ ပရိဂၢဟဉာဏ္) ရဖို႔လိုအပ္ပါသည္။ ထုိေလာက္သိမွ ကလ်ာဏပုတုဇဥ္ ျဖစ္မည္။
ကိုယ္တိုင္ေရး

0 comments:

Post a Comment